piątek, 4 listopada 2022

 

Słowo jak muzyka

 


   Tytułem tym, dałem się poznać szerszej publiczności, bo i internetowej, a „wszystko” zaczęło się od wiersza Słowa (Brudnopis), z 5 września 2014 r.

                                                                                        

C.M.Dąbrowski - archiwum własne, rok 2022.

   Słowa są jak klucze i są nieskończone,                                    

   otwierają serca i myśli złożone.

   Dają upust duszy, która chce rozprawiać,                                    

   otwierają skrytki, umieją doznawać.

   Wieńcem każdej myśli słowo, jak muzyka

   grają koncert życia, jak niezdarta płyta.

   Odkryj wieko serca, przyjmij ciepłe słowa,

   „aby język giętki, co pomyśli głowa”.

 


    Słowo jak muzyka – bez przecinka, a więc: bez zastanowienia, z oczywistością, jak cecha charakteryzująca całą moją twórczość. Z listopadem br. minie siedem lat od mojego recitalu w DKŚ Scena na Smolnej 9, a był on wynikiem zmagań „z sobą samym”, w próbie znalezienia, i zaplanowania takiej, esencjonalnej formy przekazu, która byłaby, na ów czas, dla mnie reprezentatywna. Miałem (a to zapewne i czas przyszły) duży kłopot z wyborem repertuaru, jego różnorodność stawała się problemem, wydawało się, nie do przebrnięcia, bo i kompozycje fortepianowe, i melorecytacje, pieśni, wiersze uduchowione, a zakotwiczone w tematyce „poszukiwania miłości prawdziwej”, i literatura epicka, patriotyczno-martylologiczna, obyczajowa, społeczna, polityczna, i wreszcie satyra, z różnymi odcieniami jej ironii. Rzeczy (powtórzę), wydawałoby się, nie do pogodzenia. Sukcesywnie i konsekwentnie, drogą prób i błędów (widzianych moimi oczyma) „okiełznałem” jednak projekt pod nazwą: recital autorski Słowo jak muzyka, a było to 26 listopada 2016 roku:

 

   Cezary Maciej Dąbrowski, poeta, muzyk i świetny recytator, stworzył ze swojego wieczoru autorskiego prawdziwy spektakl na scenie Domu Kultury Śródmieście na Smolnej. Było to bardzo dobre spotkanie, dostarczające sporo wzruszeń i przeżyć estetycznych. Dąbrowski zaprezentował tam wyraziście i ciekawie swój talent i warsztat nie tylko poetycki, ale też aktorski i muzyczny oraz umiejętność wsparcia jednego drugim, a także umiejętność wykorzystania sceny i jej możliwości.  To wydarzenia, które warto zobaczyć.

    Grzegorz Łatuszyński, o recitalu Słowo jak muzyka, 27 listopada 2016 roku.

 

   Opinia ta, uwieczniona zresztą w mojej książce Dalej, wypowiedziana przez zmarłego przed dwoma laty znakomitego poetę, tłumacza i krytyka literackiego, była, i jest, świadectwem niezwykle dla mnie cennym...

    


   Wcześniej i później, ze Słowem jak muzyką odwiedzałem Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie,  Fundację Sztuki Abdank Polska w Nowym Rembertowie, wspomnianą Scenę na Smolnej, Bibliotekę Dzielnicy Wilanów, Dom Książki MDM, Klub Księgarza, Liceum im. Stanisława Staszica, księgarnię muzyczną przy ul. Moliera, Muzeum Jarosława i Anny Iwaszkiewiczów w Stawisku, także podczas „WIOSNY POETYCKIEJ”… Do czasu, gdy… choroba serca przerwała tego rodzaju „warszawską aktywność.

    „Dźwiękowość” słów, w kompozycji samego wiersza, to dla mnie zjawisko bezkresne, niezmiennie fascynujące, a wymykające się zapisowi, i odczuciom, tych, którzy dopatrują się muzyki w samych tylko nutach – bo nie w literze, sylabie, słowie, zdaniu…

 

Cezary Maciej Dąbrowski

 4 listopada 2022 r.

 

                                                                                   
   Skierowanie do Pana Boga, z tomu Brudnopis; słowa, muzyka, wykonanie: Cezary M. Dąbrowski


Brzoza i Wiatr

 

 

     Uwodzisz mnie swym pląsem, zjawiskowa Pani…

Zachęcasz mnie szelestem wirujących szali.

 

Tańcz wietrze ze mną, pókim pełna liści,

baw mnie, kręć, zataczaj, hipnotyzuj, ściśnij.

 

Zakręć mą koroną, aż się splącze w tańcu.

Pókim pełna liści… Wietrze, mój wybrańcu.

 

 

15 września 2014 r.

Cezary Maciej Dąbrowski, Brudnopis, 2015

                                                      
                                                    


                                           



       

                              Zaplątany w Twoje włosy. Wiersze i miniatury fortepianowe.

                                       Słowa, muzyka i wykonanie: Cezary M. Dąbrowski






Droga

 

Dokąd mnie znów prowadzisz, Drogo?

Kusisz i wabisz w swym Zakręcie.

Czy wygra znów ma moc Rozwagi?

Czy mnie Odwaga zaciekawi?

 

A gdybym Wiedział, gdzie mam iść?

Którędy skręcić? Gdzie jest droga?

Jaki Kierunek wybrać mam,

By dojść, gdzie skończy się mój lęk i trwoga?

 

Dlatego Iść wciąż trzeba,

Nie Patrząc na Zakręty,

Dlatego Iść wciąż trzeba

I Skakać!… I w Odmęty!

 

Dopóki jest kierunek w przód,

Dopóki jest! Nadzieja,

Dlatego Idę w stronę strug…

Uwiecznić swe marzenia.

 

18 stycznia 2014 r.

Cezary Maciej Dąbrowski,

Wiersze sercem pisane

 Nagranie zarejestrowano 16 czerwca 2023 roku w Chełmnie, podczas recitalu autorskiego Cezarego Macieja Dąbrowskiego.




                                                           {Kiedy przychodzi noc...}


                                                            Kiedy przychodzi noc,

                                                   i sąsiad wyłącza swoją dyskotekę,

                                                         spływają spokój i mrok,

                                                        że można usłyszeć siebie.


                                                             Księżyc lśni ile sił,

                                                         zamiejską ciszę łagodzi,

                                                        a oddech działa jak maść;

                                                      lipcowa świeżość się rodzi.


                                                       Z komiksu wycięta noc,

                                                 szkicuje w ciemnościach cienie,

                                                    poprawiam na nogach koc,

                                                      i słyszę serca tłuczenie.


                                                        Za taki rodzaj ciszy,

                                                   oddam sto, dwieście słów.

                                                 Zaciągnąć się lipcem, co noc,

                                                  by starczył na ile wie Bóg.


                                                                          9 lipca 2017 r.


                                  Cezary Maciej Dąbrowski, Sztafeta, 2020 r.